nie ma to jak dostać pająkiem po twarzy przy powitaniu w progach domu

komentarz (gdyby był) wcale nie byłby złośliwy

ja też mam swoje małe hobby i wiem, jak to jest, kiedy ktoś patrzy na nie powątpiewającym (w moją pełną poczytalność) wzrokiem

myślisz, że dałoby się gdzieś dostać przytulankę Grega? (w ostateczności mogę spać z twoją torbą na zakupy)

dawno, dawno temu

zanim jeszcze bliskie mi osoby postanowiły wynieść się do Weston-super-Mare, Warszawy, Bystrzycy Kłodzkiej (a nawet - w pewnym sensie - do Niedowa), to właśnie było moje ulubione miejsce.

Uwielbiałam pić kawę w cieniu zrujnowanej synagogi. 

Teraz jest tam o wiele ładniej.

Tylko pogadać nie ma z kim.

a jednak z Marsa...

Facet do ukochanej, w sklepie:
- "Ale przecież ty już masz torebkę?!"

my też tam byłyśmy !

 

ale jaja

naprawdę tu był

dowody zbrodni

"Bułki nie zjadłam, bo była cała pomazana masłem!!!"

 

Nie, nie wisi. I nie lewituje. Pan Krótki odpoczywa na ławce i podziwia megaprzypływ.

królewna piękności

siedmiolatka: "Chciałabym zostać miss przed ślubem! Chociaż jeden raz!"
matka: "Żartujesz, chciałabyś być taką wymalowaną, dziwnie uśmiechniętą lalą?"
dziesięciolatek: "To ochydne! Ale niezłą nagrodę można zgarnąć."
ojciec: !!! (wznosi oczy ku niebu w niemej rozpaczy)
matka: (wzywa Pana Boga swego na daremno) "Galerianka i materialista!"
siedmiolatka: "Wy mnie nie rozumiecie, bo nigdy nie byliście ładni!!!"

Co było, a nie jest, wampir pisze w rejestr.

Jaką najdawniejszą siebie pamiętasz? Ja oczywiście mniej więcej wiem, co robiłam, myślałam i czułam, kiedy byłam dziewczynką. Ale pamiętam, naprawdę PAMIĘTAM siebie dopiero z czasów liceum. To znaczy TERAZ pamiętam, co NAPRAWDĘ znaczy być siedemnastolatką.
Ta książka przypomniała mi to, o czym zapomniałam. Albo może nie zapomniałam, tylko nie myślałam o tym przez dwadzieścia kilka lat. Z zawstydzeniem stwierdzam, że właśnie dokładnie tak samo się zachowywałam, kiedy zakochałam się po raz pierwszy.I przyznaję, że także przez kilka lat swojego nastoletniego życia rozmyślałam na zmianę o miłości i o śmierci. Żyłam albo w euforii, albo na dnie rozpaczy - nie przyjmując do wiadomości, że codzienność jest taka codzienna.
Ta książka jest o mnie i dlatego mi się podoba. Skoro Mann, Dostojewski ani James nic o mnie nie napisali, musi mi wystarczyć Meyer.
To prawda, niektóre zwroty brzmią idiotycznie: "mój chłopak wampir", "mój przyjaciel wilkołak" ale nie zapominaj, że kto czyta zbyt literalnie, ten w książkach zobaczy tylko litery. A jedna z najsłynniejszych powieści, absolutny klasyk światowej literatury traktuje o gadających zwierzętach na farmie...

Koniec wakacji. Odżyłam. Wróciły mi kolory. 

Coraz częstsze opady atmosferyczne są ceną, którą z radością zapłacę w zamian za reaktywację wszystkich grup wsparcia w zabawianiu dwulatki.

Zwłaszcza, że wbrew stereotypom bardzo (bardzo, bardzo) rzadko pada dłużej niż kilka godzin z rzędu, a przez cały dzień to już bardzo bardzo (bardzo) rzadko. I wcale nie musi być zimno, kiedy pada. I wcale nie musi wiać (nawet jeśli wieje w tej chwili).

Ja noszę kalosze, bo jestem dziwna i ze wschodu, ale większość tutejszej populacji po bulwarze klapie w klapkach - nogi szybko schną, kiedy niespodziewanie znika chmura i wychodzi pełne słońce.

"Zmierzch" !

Codzienność jest taka codzienna :(